Over een week (een WEEK!!) moet mijn eindexamen af zijn en moet alles netjes aan de muur hangen. Ik begin langzaam sociaal geïsoleerd te raken, en ik loop dag in dag uit in pyjama achtige joggingpakken (inmiddels onder de verfvlekken) door mijn kamer. Alles voor het eindexamen. De laatste paar dagen heb ik me bezig gehouden met de cover voor mijn graphic novel over de supermarkt. Niet onbelangrijk, de cover is toch het eerste wat je ziet. Een kijkje in de keuken...
Dit was de eerste poging. Zelf was ik er erg blij mee. Tot mijn promotor opmerkte dat het boek eigenlijk niet gaat over producten, maar over sociale interactie, Dus waarom zou je producten op de cover zetten. Ik eerst boos, want ik vond dat ik zo mooi en netjes met plakkaatverf geschilderd had, maar uiteindelijk had hij gelijk...
Dus ik covers met mensen en sociale interactie tekenen. Maar dat werd ofwel te suggestief, of het was te wit en leek op een schutblad.
Deze kwam er tussendoor, ik weet niet meer waarom
Ik was er van overtuigd dat dit 'em zou worden. Een drukke plaat met tekst en allerlei aspecten van het sociale gebeuren in de supermarkt er op afgebeeld. Ik blij, had 'em al op facebook gepost, toen ik toch weer ging twijfelen. Iemand zei dat het misschien wel erg druk werd, en dat de cover weer zo anders was dan het binnenwerk van het boek...Een cover moet misschien juist simpel en abstract zijn (maar wel de aandacht trekken).
Bovenstaande plaat heb ik al weken als bureaublad op mijn computer, en opeens bedacht ik dat dit een goede cover zou kunnen zijn. Lekker schreeuwerig geel, lekker simpel, de letters passen bij de tekeningen. Kortom: 4 dagen hard gewerkt aan een cover die het niet werd, en de eigenlijke cover stond al die tijd gewoon op m'n bureaublad. Zo'n examen doet rare dingen met de mens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten