Twee keer per jaar zijn er werkbesprekingen op school.
Een dag van 10 tot 4 waarop je je werk presenteert en cijfers krijgt van je docenten.
Als ik het zo opschrijf klinkt het nog best redelijk te doen...
Maaaarr in werkelijkheid betekent een werkbespreking; ruim twee weken van te voren al ernstig schrappen in je nachtrust. Tot laaaat doorwerken aan folders die niet goed gevouwen willen worden, boekjes die niet fatsoenlijk geniet kunnen worden, en posters waarvan je hebt beloofd dat ze op tijd af zullen zijn. Dan vroeg weer opstaan om verder te werken aan het onwillende flashfilmpje, een visueel fotografie essay dat nog vaste vorm aan moet nemen, een serie kleurexperimenten die nog geprint moeten worden...
De dag zelf (in mijn geval afgelopen maandag...) ziet er als volgt uit: om vijf uur opstaan om alles klaar ze zetten, de witte randen van printjes te knippen, te controleren of de folders nog steeds goed gevouwen zijn, of je alles echt alles van het afgelopen halfjaar bij je hebt...
en om op tijd op school te zijn, want het opbouwen begint om 8 uur.
Om 10 uur beginnen de besprekingen, die volgens de planning, als iedereen zijn 7 minuten volpraat en verder geen extra tijd opeist, om 4 uur klaar moeten zijn. Maar Minerva en planning gaat niet samen...
Het wordt meestal 6 uur of nog later. Dan volgt er een slotvergadering, waarin de docenten de cijfers en herkansingen vaststellen. Intussen hangt iedereen lamlendig op stoelen en banken of op de grond te wachten.
En dan komen de cijfers en ben je even heel blij (of niet) en daarna gaat iedereen snel naar huis. Niemand zegt 'Tot volgende week", maar iedereen zegt "Welterusten".
En dat klopt ook wel, ik heb 12 uur in een soort onrustige coma gelegen nadat ik thuis was gekomen.
Maar de cijfers waren wel fijn. Daarover later meer. Want nu ik een blog heb, kan ik al mijn schoolwerk hier neerzetten en de illusie koesteren dat er mensen naar zullen kijken...
Eerst maar eens wat foto's van de dag zelf:
Mijn plek
Het mooie uitzicht vanuit ons lokaal (dat is niet sarcastisch bedoeld trouwens, want het uitzicht is echt heel mooi!) en een mooie lucht.
wachten...
In de academie voor Bouwkunst (waar de meesten hun presentatie hielden) mooi licht en mooie schaduwen.
Folders, boekjes en een knuffelmonster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten